Bardzo dobrym rozwiązaniem w garażu jest posadzka epoksydowa – nie wymaga renowacji, jest łatwa w czyszczeniu i ma wysoką odporność na oddziaływania mechaniczne i chemiczne. Wykonanie tego rodzaju posadzki nie wymaga wyspecjalizowanych narzędzi ani doświadczenia, dlatego z odrobiną chęci możemy wykonać ją samodzielnie.

Potrzebne narzędzia i materiały:  masa epoksydowa TELPOX F200,  wałek (welur),  ściągaczka (najlepiej zębata),  cylinder odpowietrzający,  papierowa taśma,  pędzel.

Posadzkę z żywicy epoksydowej można stosować na:

• podłogi magazynów,
• podłogi hal produkcyjnych,
• podłogi piwnic,
• podłogi garaży,
• podłogi tarasów,
• podłogi balkonów,
• ściany.

Zalety posadzki z żywicy epoksydowej:

Posadzka epoksydowa jest odporna na różne chemikalia, wilgoć i zużycie mechaniczne. Powłoka zabezpiecza przed brudem i jest łatwa do utrzymania w czystości.  W przypadku uszkodzenia można naprawiać ją miejscowo – wystarczy zrobić cementową zaprawkę i pomalować ubytki masą epoksydową.

 Uwaga! Zużycie masy epoksydowej szacuje się na 1 kg/m² – uzależnione jest od porowatości i chłonności podłoża.

Przygotowanie podłoża

Betonowe podłoże musi być chłonne i dojrzewać min. 28 dni, musi być przeschnięte i odkurzone, nie może być zanieczyszczone tłuszczami, pozostałościami asfaltu i produktów ropopochodnych. Kurz najlepiej odkurzyć odkurzaczem o dużej mocy. Przy czyszczeniu natryskiem wodnym podłoże należy pozostawić do dokładnego wyschnięcia. Podłoża z większymi nierównościami zaleca się oszlifować. Względna wilgotność podłoża nie może przekroczyć 5%.

Typowy system nanoszenia

 Krok 1: Gruntowanie powierzchni

Chłonne podłoże betonowe należy najpierw zagruntować. W przypadku gdy chłonność podłoża jest bardzo wysoka, powierzchnię należy wielokrotnie zagruntować, aż do uzyskania nieporowatej powierzchni - niewłaściwie zatopione pory mogą powodować powstawanie pęcherzyków powietrza w powłoce powierzchniowej. Powtarzaną penetrację można wykonać po około 2 godzinach (metoda mokro na mokro).

Krok 2: Warstwa nawierzchniowa

Warstwę nawierzchniową nakłada się na zagruntowaną powierzchnię najwcześniej 24, a najpóźniej 72 godziny po nałożeniu powłoki penetracyjnej w jednej lub dwóch warstwach (w zależności od metody aplikacji) w temperaturze od 10 do 25ºC (powietrze i podłoże). Przeważnie farba nakładana jest na zagruntowane podłoże, nakładana szpachelką (najlepiej zębatą) lub walcowana za pomocą wałka o krótkich włosach i wentylowana za pomocą wałka odpowietrzającego. W niższych temperaturach i wyższej wilgotności względnej czas utwardzania powłoki jest wydłużony i system może nie osiągnąć optymalnej wydajności.